End of Blog

Το blog έκλεισε μόνιμα.Υπάρχει μία πιθανότητα μαζί με φίλους να φτιάξουμε ένα νέο.ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ!!!!

ΚΡΑΣΣΟΥΣ

Live pics from up the hammers

Tribute to Blitzkrieg-Poll Winner

Oι Blitzkrieg, μια από τις επιδραστικότερες μπάντες του n.w.o.b.h.m. ιδρύθηκε στο Leicester τον Οκτώβριο του 1980.To αρχικό τους όνομα ήταν Split Image και άλλαξε σε Blitzkrieg ύστερα από λίγους μήνες. Το πρώτο τους demo είδε το φως της δημοσιότητας τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς και τους εξασφάλισε ευθύς αμέσως το πρώτο τους δισκογραφικό συμβόλαιο με την Neat Records. Καρπός της προσπάθειας τους ήταν το single Blitzkrieg/Buried alive και μάλιστα ένα κομμάτι από το single συμπεριλήφθηκε σε ένα compilation εκείνης της περιόδου. Αξίζει επίσης να αναφερθεί το γεγονός ότι προσφάτως το 7’’ τους πουλήθηκε στο e-bay στην τιμή των 100ευρο.Επιπρόσθετα λίγο αργότερα κυκλοφόρησαν ένα demo με 6 κομμάτια ζωντανά ηχογραφημένο σκατά την διάρκεια μιας ζωντανής εμφάνισης της μπάντας στο πλευρό των hard-rockers Trust, το οποίο επρόκειτο να κυκλοφορήσει σαν full-length αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Η μπάντα με μπροστάρη τον αγέρωχο πάντα Brian Ross –φωνητικά- ξεκίνησε την περιοδεία της και πέρασε σχεδόν από όλες τις πόλεις της Μεγάλης Βρετανίας αλλά κάπου στα μέσα του 1981 διαλύεται για πρώτη φορά και τα περισσότερα μέλη ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους. Ο Ross και ο Moore παρόλα αυτά συνέχισαν μαζί και σχημάτισαν τους Avenger οι οποίοι ακολούθησαν τα χνάρια των Krieg ηχογραφώντας 2 υπέρ-σπάνια πλέον demos κάτω από την δισκογραφική στέγη της ίδιας εταιρείας. Ύστερα από αυτά τα demos ο Ross αποφάσισε ότι πρέπει να εγκαταλείψει τους Avenger και να συγκεντρωθεί πλήρως στην νέα μπάντα του, τους Satan . Οι Satan ήταν κάτι πολύ διαφορετικό από όσα είχε κάνει μέχρι τότε ο τρανός τραγουδιστής. Οι Satan είχαν ένα πολύ δυνατό συμβόλαιο με την Roadrunner και έπρεπε ο δίσκος να φυσάει, εξ ου και η επιλογή του Ross για βοκαλίστα .Ο δίσκος τελικά κυκλοφορεί , ξεπερνάει κάθε προσδοκία και το ‘’Court in the Act’’ δικαιολογημένα θεωρείται σήμερα τομή στον χώρο του N.w.o.b.h.m. Αμέσως ξεκινούν οι περιοδείες σε όλη την Ευρώπη και ο δίσκος καταφέρνει να κατακτήσει τον κόσμο , ο οποίος βλέπει στο πρόσωπο της μπάντας, τους νέους ήρωες του σκληρού ήχου. Για μία ακόμη φορά ο Ross όμως δεν ήταν ικανοποιημένος. Η μουσική κατεύθυνση που ακολουθούσε η μπάντα τον ανάγκασε να τους αφήσει στα κρύα του λουτρού-Ενώ ήταν έτοιμο και το επόμενο άλμπουμ- και να αφοσιωθεί στο management των Lonewolf (καμία σχέση με τους Γάλλους epic-metallers) στους οποίους συνέβαλε ηχογραφώντας 2 τραγούδια για ένα single τους. Τα χρόνια όμως περνούσαν και ήθελε επιτέλους να ηχογραφήσει το άλμπουμ που είχε στο μυαλό του από την ημέρα ίδρυσης των Blitzkrieg. Έτσι κάπου στα μέσα του 1985 έχοντας μαζέψει μία πλειάδα μουσικών από τις μέχρι τότε συμμετοχές του κατάφερε να κυκλοφορήσει το αριστούργημα’Time of Changes’. Ένας δίσκος που έμελλε να τον ακολουθήσει σε όλη την μετέπειτα πορεία του ως μουσικό. Τότε ήταν που πραγματικά κάτι καλό άρχισε να συμβαίνει στις τάξεις των Krieg.Ο Ross έκπληκτος από το αποτέλεσμα άρχισε άμεσα να δουλεύει πάνω σε νέο υλικό αλλά καθώς ο καιρός περνούσε δεν υπήρχαν νέα από το στρατόπεδο της μπάντας. Αυτό που τους έκανε να ξυπνήσουν ήταν η διασκευή του κομματιού Blitzkrieg από τους Metallica. O Ross ποτέ του δεν ενέκρινε αυτή τους την κίνηση, αλλά δεν έκανε και τίποτα για να την αποτρέψει. Ίσως μάλλον να πίστευε ότι με αυτό τον τρόπο ο κόσμος να μάθαινε το όνομα τους. Κάπως έτσι κύλησαν τα πράγματα μέχρι το 1991 οπότε και αποφάσισαν να βγάλουν τον νέο τους δίσκο..Νέο?.. Όχι ακριβώς. Το επόμενο βήμα του γκρουπ ήταν η επαν-ηχογράφηση των κομματιών που είχαν μέχρι τότε κυκλοφορήσει μαζί με κάποια ανέκδοτα κομμάτια για να γιορτάσουν έτσι τα 10 χρόνια τους μαζί(1981-1985 διαλυμένοι). Κακή κίνηση αν θέλετε την γνώμη μου καθότι απογοήτευσαν τους οπαδούς τους που περίμεναν νέο ολοκαίνουργιο δίσκο από το 1985. Με αυτά και με εκείνα οι Krieg κυκλοφορούν το άλμπουμ Unholy Trinity το 1995 (τον πρώτο τους πλήρη δίσκο ύστερα από το 1995) το οποίο παρόλο που περιέχει πολύ καλές συνθέσεις δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να πλησιάσει τον προηγούμενο τους άθλο .Εκείνη την εποχή αξίζει να επισημάνουμε ότι ο Ross διεκδικούσε την θέση του τραγουδιστή των Iron Maiden ,στέλνοντας τους demo με την φωνή του περασμένη από πάνω αλλά ως γνωστόν επιλέχθηκε ο Blaze Bailey.Ύστερα από την κυκλοφορία του δίσκου δουλεύουν ασταμάτητα στο στούντιο , αλλάζουν μέλη πιο τακτικά και από πουκάμισα (32 στο σύνολο) και πλέον όλες οι ιδέες τους μετουσιώνονται σε δίσκους, κάτι το οποίο δεν συνέβαινε την προηγούμενη δεκαετία. To 1996 επισκέπτονται την χώρα μας για πρώτη φορά και γράφουν και ένα κομμάτι αφιερωμένο στο ξενοδοχείο που τους φιλοξένησε το πασίγνωστο Cavo D’oro. Στα τέλη του 1996 κυκλοφορούν το πολύ καλό ‘’Ten’’ το οποίο συνοδεύτηκε και από πολύ καλές κριτικές και το 1998 το concept album ‘’The mists of Avalon’’. Ήταν εμφανές σε όλους εκείνη την περίοδο ότι η μπογιά του NWOBHM είχε αρχίσει να ξεφτίζει αλλά ο Ross δεν το έβαλε κάτω. Δουλεύοντας συνεχώς πάνω σε νέο υλικό κατάφερε να κυκλοφορήσει στην τριετία 1995-1998 τρεις πολύ καλούς δίσκους. Στο λυκαυγές της νέας δεκαετίας οι Krieg μένουν ξαφνικά χωρίς δισκογραφική στέγη. Η επί-χρόνια συνοδοιπόρος του γκρουπ Neat Records αναγκάστηκε να πουλήσει τα δικαιώματα των δίσκων στην Sanctuary καθώς είχε φτάσει στα όρια χρεοκοπίας. Αξίζει να αναφερθεί ότι ιδιοκτήτης της εταιρείας αυτής που ιδρύθηκε το 1979 ήταν ο θρυλικός –πρώην τραγουδιστής- των Tygers of Pang Tang, Jesse Cox. Εκείνη την περίοδο ο Ross αποφασίζει για μία ακόμη φορά να διαλύσει την μπάντα αυτή την φορά για πολύ σοβαρό λόγο καθότι είχε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο του από το οποίο κατάφερε να βγει όμως σώος με μικροτραυματισμούς .Για τα επόμενα 2 χρόνια δεν είχαμε κανένα απολύτως νέο ούτε από τον θρυλικό τραγουδιστή , ούτε από τις υπόλοιπες μπάντες που είχε συμμετάσχει ,ούτε από τα άλλα μέλη που πέρασαν. Το 2002 η εταιρεία TPL τους προσφέρει συμβόλαιο για έναν δίσκο και ο Brian δεν αφήνει την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη , αφού συλλέγει νέα μέλη και κυκλοφορεί το καταπληκτικό ‘’Absolute Power’’ το οποίο δυστυχώς πέρασε απαρατήρητο. Ακολουθεί το ζωντανά ηχογραφημένο ‘’Absolutely live’’του οποίου το set list ήταν ένα κράμα παλαιών και νέων κομματιών αλλά πλέον είναι φανερό ότι ο Ross έχει γεράσει. Η φωνή του παραμένει ξεχωριστή αλλά πλέον δεν μπορεί να βγάλει τις τσιρίδες εποχής ‘’Court in The Act-Time of Changes’’για αυτό ίσως και να απέφυγε αρκετά δύσκολα κομμάτια εκείνων των εποχών. Το 2005 κυκλοφορούν το αρκετά καλό Sins and Greed το οποίο ακολουθεί μία πολύ καλή περιοδεία και η εμφάνιση στο Keep It True εκείνης της χρονιάς όπως άλλωστε και η εμφάνιση τους επί ελληνικού εδάφους. Το 2007 το νέο τους άλμπουμ σηματοδοτεί μία νέα εποχή για το συγκρότημα, ο θρυλικός τραγουδιστής δηλώνει ότι σε αυτό το line-up έχει βρει ότι έψαχνε τόσα χρόνια.. Τώρα να τον πιστέψουμε? Όπως και να ‘χει τον Σεπτέμβριο του 2008 έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό στην ζωντανή τους εμφάνιση στο Texas Necropolis, και κατ’εμε το καλύτερο live της χρονιάς που μας πέρασε.

Τα μέλη που πέρασαν από τους Krieg:
Guitarists: Ian Jones (1980-81) ,Jim Sirotto (1980-81, 1984-86) ,John Antcliffe (1981) ,Mick Proctor (1984-86) J D Binnie (1986-87) Chris Beard (1986-87) Steve Robertson (1988-89) Glenn S. Howes (1988-90, 1996-99) Tony J. Liddle (1989-96, 2001-02) Phil Millar (1996) Martin Richardson (1996-98) Paul Nesbitt (1992, 1998-2006
Bassists: English (1980-81) ,Mick Moore (1981, 1984-86, 1991) ,Darren Parnaby (1986-87) ,Robbie Robertson (1988-89) ,Glenn Carey (1989-90) ,Dave Anderson (1992-94) ,Steve Ireland (1996) ,Gavin Gray (1996-99) ,Andy Galloway (2001-04)
Drummers:Steve Abbey (1980-81) Sean Taylor (1984-86, 1991-94) Sean Wilkinson (1986-87) Kyle Gibson (1988-89) Gary Young (1989-90) Paul Ward (1996) Paul White (1996) Neil Nattrass (1996) Mark Hancock (1996-98) Mark Wyndebank (1998-99) .

Τωρινό line up:Brian Ross - vocals (1980-1981, 1984-91, 1992-94, 1996-99, 2001-present) Ken Johnson - guitars (2002-present) Guy Laverick - guitars (2006-present) Paul Brewis - bass (2004-present) Phil Brewis - drums (1999, 2001-present)

Συνέντευξη με τον Παύλο Γαβριηλίδη -VAVEL-

Είμαι μόνο 19 χρονών ,δεν μεγάλωσα με Maiden,Metallica,Judas Priest προτίμησα την ενχώρια μουσική σκηνή με τους Vavel ,Spitfire,Crush,Mystery, Rust, Vice Human. Αυτές οι μπάντες και περισσότερο η πρώτη σημάδεψε την εφηβεία μου. Βρήκα σε αυτή την μπάντα μια στέγη, ένα καταφύγιο ,η μουσική τους μίλησε κατευθείαν στην καρδιά μου. Τους έμαθα πριν από 4 χρόνια ,δεν τους έχω δει ζωντανά ποτέ αλλά μακάρι να έρθει η στιγμή που θα τους σφίξω το χέρι έναν προς έναν. Κατάφερα και βρήκα τον Παύλο Γαβριηλίδη και ακολούθησε μια συνέντευξη με τον τραγουδιστή -συνθέτη- στιχουργό του γκρουπ μέσω τηλεφώνου. Η συνέντευξη δεν θα παρατεθεί αυτούσια επειδή είναι γραμμένη σε λευκές κόλλες χαρτί και τώρα ακολουθεί η αποκωδικοποίηση της…..Αφού προηγήθηκαν τα βασικά σας παραθέτω κατά προσέγγιση ότι ειπώθηκε στο τηλέφωνο.

1-Παύλο, θέλω να μου περιγράψεις τα δεδομένα για μια μπάντα που μόλις ξεκινούσε στην Θεσσαλονίκη. Πως σας υποδέχθηκαν ,ποιες οι αντιδράσεις τόσο από τον κόσμο όσο και από τις οικογένειες σας?

Καταρχάς ξεκινήσαμε το 1984,είμασταν μια πολυπληθής για εκείνη την εποχή μπάντα. Είχαμε στις τάξεις μας 2 κιθαρίστες ,μπάσο ,τύμπανα ,πλήκτρα και ήταν μία πολύ καλή εποχή να ξεκινήσουμε καθώς εκείνη την περίοδο υπήρξε άνθηση στο ενχώριο μέταλ .Όσον αφορά τις οικογένειες μας δεν είχαν κανενός από εμάς πρόβλημα, και τους ευχαριστούμε για αυτό. Ο μοναδικός τους φόβος ήταν να μην μπλέξουμε με κακές συνήθειες όπως τα ναρκωτικά. *Εκείνη την στιγμή του ανέφερα και το αλκοόλ αλλά μου είπε ότι το αλκοόλ δεν ήταν πρόβλημα καθώς με τρεις μπύρες ήταν off*.Εμείς όμως δεν είχαμε καμία σχέση με αυτά. Η πρώτη μας εμφάνιση πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια ενός διήμερου φεστιβάλ στην πλαζ της Καλαμαριάς όπου είχαν συγκεντρωθεί όλα τα γκρουπ της πόλης. Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν πολύ θετικές και μείναμε πολύ ευχαριστημένοι καθότι μόλις κατεβήκαμε από την σκηνή άρχισε ο κόσμος να μας ρωτάει που παίζουμε ,αν έχουμε δίσκο κτλ.

2-Υπήρχε ως γνωστόν αυτή η κόντρα μεταξύ Αθηνάς και Θεσσαλονίκης τόσο μέσα στα γήπεδα όσο και στις συναυλίες .Πως το εισπράξατε αυτό στις προσπάθειες συμφιλίωσης των δύο πόλεων στα live με τους Rust?

H ιδέα αυτή γεννήθηκε από ανάγκη, θέλαμε να δώσουμε κάποια λύση σε αυτό το πρόβλημα .Θέλαμε να μπορεί να πάει σε μια συναυλία ένας Θεσσαλονικιός στην Αθηνά χωρίς να του κολλάνε την ταμπέλα του ΠΑΟΚΤΖΗ. Είχαν πάει κάποιοι φίλοι μου το 86 στην συναυλία των Saxon στην Αθήνα και τους κολλούσαν ταμπέλες ομάδας .Η λύση αυτή δόθηκε γιατί δεν μπορούσαν να μας αντιμετωπίζουν σαν οπαδούς μιας ομάδας. Δεν υπήρχε λόγος ,αφού η μουσική ήταν αυτή που μας ένωνε γιατί να τσακωνόμαστε?. Όλοι τα ίδια περνούσαμε . Κάναμε συναυλίες τακτικά με τους Thanatos Inc , Rust ,Vice Human και άλλους. Είχαμε συμφωνήσει να έρχονται εκείνοι με δικά τους έξοδα στην Θεσσαλονίκη και εμείς με δικά μας στην Αθήνα. Εκείνοι θα ήταν το πρώτο όνομα στην Αθήνα και εμείς το πρώτο στην Θεσσαλονίκη. Οι διαφήμιση γινόταν από τον τότε περιοδικό τύπο.

3-Από ότι έχω ακούσει ήσασταν ένα βήμα πριν την υπογραφή συμβολαίου με μεγάλη εταιρεία του εξωτερικού. Τι πήγε στραβά?

Αυτή η κίνηση έγινε τα Χριστούγεννα του 1991-1992.Απο την στιγμή που ιδρυθήκαμε απώτερος στόχος μας ήταν ένα συμβόλαιο με εταιρεία του εξωτερικού .Θέλαμε να ζήσουμε από την μουσική μας και θέλαμε να ζήσουμε στο εξωτερικό από την μουσική μας. Έτσι ξεκινήσαμε αρχικά από την Ολλανδία και εν συνεχεία την Γερμανία την αναζήτηση δισκογραφικής στέγης. Βέβαια πέσαμε πάνω σε άσχημη χρονική περίοδο .Τα Χριστούγεννα των Γερμανών είναι κάτι σαν το δικό μας καλοκαίρι ,διότι εκείνοι ως γνωστόν δεν έχουν καλοκαίρι .Όποτε όπως καταλαβαίνει βρήκαμε μια πόλη άδεια. Καταφέραμε και ήρθαμε σε επαφή με τον τότε μάνατζερ των Scorpions,Uli Dietrich,και με την εταιρεία Roadrunner αλλά δυστυχώς μας ζήτησε να μείνουμε στο εξωτερικό μόνιμα κάτι το οποίο ήταν πολύ δύσκολο. Για να γίνει αυτό έπρεπε να έχουμε χρήματα και χρόνο, εμείς όμως είχαμε άφθονο από το δεύτερο, καθόλου όμως από το πρώτο…

4-Κοιτάζοντας τα credits παρατηρώ ότι είσαι ο μοναδικός που συμβάλλει τόσο στους στίχους όσο και στην μουσική. Με λίγα λόγια εσύ είσαι οι Vavel?

Όχι, σε καμία περίπτωση δεν ισχύει κάτι τέτοιο ,απλώς είχα κάποιες ιδέες τις οποίες εξελίξαμε με την υπόλοιπη μπάντα .Έβαλα ένα απλό λιθαράκι στο οικοδόμημα των Vavel.Να σκεφτείς μπαίναμε στο studio και ο καθένας προσέθετε την δική του πινελιά.
5-Τι άλλαξε στο δεύτερο άλμπουμ, πέρα από τα αρχικά μέλη και οι περισσότεροι το θεωρούν ένα όχι τόσο καλό άλμπουμ ,το οποίο δεν πλησιάζει την μαγεία του πρώτου?

*Καταρχάς αφού με διόρθωσε όσον αφορά την χρονολογία που βγήκε ο δίσκος 1987 και όχι 1988 η συζήτηση συνέχισε κάπως έτσι.

Ο δίσκος ηχογραφήθηκε το 1987 στην Θεσσαλονίκη και ο τίτλος του promaster ήταν Unity που συμβόλιζε την ένωση του Βορρά με τον Νότο(Αθήνα-Θεσσαλονίκη για όσους δεν μπήκαν ακόμη στο κλίμα).Το αρχικό εξώφυλλο θα περιελάμβανε δυο αλυσίδες οι οποίες θα ενώνονταν στο οπισθόφυλλο του δίσκου. Η δουλειά μας όμως αυτή δεν καρποφόρησε στην Ελλάδα και όταν τελικά κυκλοφόρησε μετονομάστηκε σε Second Death με εντελώς διαφορετικό εξώφυλλο.
Δεν άλλαξε το είδος , απλώς θέλαμε το οικοδόμημα μας να είναι πιο βατό για τον κόσμο και να αποκτήσουμε έναν δικό μας ήχο .Ως γνωστόν υπήρχαν άτομα που πήγαιναν στα live για να ξεδώσουν. Εμείς όμως δεν θέλαμε να έχουμε άτομα στα live μας για το οποία θα λειτουργούσαμε σαν JUKE BOX. Θέλαμε να είχαμε τους δικούς μας οπαδούς και τον δικό μας ήχο .Την εποχή που ήμασταν στο studio o ηχολήπτης μας-Παντελής Δελιγγιανίδης-θεώρησε αυτόν τον ήχο ως πιο βατό , θέλαμε να είχαμε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο στα live μας. Έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει μπάντα που της αρέσει να παίζει για 30 άτομα. Ήταν στόχος μας όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα.

6- Παύλο, θέλω να μου μιλήσεις για την εμφάνιση της μπάντας την Πρωτομαγιά όταν και είχε κυκλοφορήσει ο δίσκος σας
**Δεύτερο σαρδάμ καθότι η εμφάνιση τους δεν έγινε Πρωτομαγιά όπως μου εξήγησε αργότερα ,αλλά όπως και να έχει εγώ του διευκρίνισα ότι είναι η πρώτη μου συνέντευξη και ότι πέραν από τις δημοσιογραφικές μου τάσεις τον πήρα τηλέφωνο για να μάθω για την αγαπημένη μου μπάντα .Καταραμένο 1990!!!

Η συναυλία αυτή πραγματοποιήθηκε για να γιορτάσουμε έτσι την κυκλοφορία του δίσκου μας. Είχαμε πάρει το Ο.Κ από την δημαρχεία ,είχαμε στήσει σκηνικά ,στολές ,υλικά και γενικότερα ότι καλύτερο υπήρχε για εκείνη την εποχή.. Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Αριστοτέλους στα πλαίσια των Γιορτών της Άνοιξης. Εκείνη την ημέρα-όχι πάντως Πρωτομαγιά- είχαν πορεία οι αναρχικοί από την Καμάρα μέχρι το Αμερικάνικο Προξενείο και θεώρησαν σκόπιμο να περάσουν μέσα από την πλατεία Αριστοτέλους την ώρα της συναυλίας. Εκείνη η εμφάνιση ήταν η καλύτερη μας εμφάνιση και πιστεύω ότι καλύτερο έχει γίνει στην Ελλάδα σε αυτή την μουσική σκηνή μέχρι και σήμερα. Απ ότι θυμάμαι εκείνη την στιγμή που εμφανίστηκαν οι αναρχικοί η συναυλία ήταν προς το τέλος της-είχαμε ακόμα 4 κομμάτια-και επέλεξαν για να κάνουν βαβούρα και σαματά να περάσουν από την πλατεία. Τελικά τα Ματ σταμάτησαν το live, παρόμοιο του οποίου δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα….

7-Υστερα από τόσα χρόνια νοιώθεις πικραμένος ,πιστεύεις ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν πάρει διαφορετική τροπή? Τι φταίει τελικά? Η Ελλάδα ,οι δισκογραφικές εταιρίες ,ή τι κατά την γνώμη σου?

Δεν νοιώθω καθόλου πικραμένος ύστερα από τόσα χρόνια ,η Ελλάδα ότι μπορούσε να κάνει ,το κάνε. Εμείς θέλαμε η μουσική μας να μιλάει σε πολύ κόσμο, διότι όπως προανέφερα δεν υπάρχει μπάντα που της αρέσει να παίζει μπροστά σε 30 άτομα. Εμείς για αυτό τον λόγο δεν θέλαμε ανεξάρτητη εταιρεία, θέλαμε η μουσική μας να απευθύνεται σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο. Ότι περνούσε από τα χέρια μας πιστεύω το κάναμε. Αυτό που χρειαζόμασταν ήταν περισσότερα και περισσότερα λεφτά αλλά δυστυχώς δεν τα είχαμε. Έπρεπε να μένουμε όλοι μαζί και να παίζουμε συνέχεια
Δεν είμαι καθόλου πικραμένος φίλε μου, όλα πήγαν όπως τα περιμέναμε και τα είχαμε σχεδιάσει. Ότι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε και εμείς ως Vavel και η Ελλάδα σαν χώρα το κάναμε. Δεν θέλαμε ποτέ να κοροϊδέψουμε τον κόσμο ούτε να τον απογοητεύσουμε .Και όλα αυτά τα καταφέραμε….

8-Η τελευταία φορά που παίξατε μαζί και αν θα υπάρξει η δυνατότητα για κάποιο reunion?

Η τελευταία μέχρι σήμερα φορά που παίξαμε μαζί ήταν στο Παρά Θιν Αλός στην Καλαμαριά το 2000-01.Καταρχάς πρέπει να σου ξεκαθαρίσω ότι κάναμε αρκετές συναυλίες δωρεάν. Καταφέραμε να βγάλουμε χρήματα όμως από τις συναυλίες μας ,λεφτά τα οποία έπαιρνε η μπάντα. Η μπάντα λειτουργούσε σαν κουμπαράς. Μαζεύαμε χρήματα και με αυτά πραγματοποιούσαμε τα ταξίδια μας τόσο στην Γερμανία όσο και στο εσωτερικό.
Πάντοτε παίζαμε ζωντανά για κάποιον λόγο. Έπρεπε να υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος για να παίξουμε. Τώρα για τον αν θα ξαναπαίξουμε μαζί αυτό θα γίνει όταν βρούμε μία παρά πολύ καλή ιδέα. Σκεφτόμαστε να διοργανώσουμε μια συναυλία για ένα μείζον πρόβλημα της εποχής μας ,την προστασία του περιβάλλοντος .Θέλουμε έτσι και εμείς ως Vavel να βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι στην προσπάθεια αυτή που γίνεται. Βέβαια δεν βιαζόμαστε, υπάρχει χρόνος. Επίσης σκεφτόμαστε σε κάποιο σημείο της συναυλίας να περάσουν όλα τα μέλη που πήραν μέρος στο οικοδόμημα των Vavel με λίγα λόγια ένα Jam-αρισμα επί σκηνής….( Έμεινα στον τόπο όταν μου το ανακοίνωσε!!!!!)

9-Τι θα ΄ήθελες να κρατήσεις από την συνολική πορεία?

Τους φίλους και τις γνώσεις που απέκτησα μέσα από την μουσική. Η μουσική στην περίπτωση μας λειτούργησε σαν ένα καράβι-μία μικρή βαρκούλα- που μας πήγε σε χώρους και μέρη που δεν είχαμε ξανάπαει. Αυτές οι αναμνήσεις είναι αξέχαστες και δεν τις αλλάζω με τίποτα. Οι φίλοι είναι σπάνιο πράγμα και χάρηκα που απέκτησα τόσους και καλούς στο ταξίδι μας αυτό.
Ακόμα και σήμερα από την μουσική ζω .Έχω φτιάξει την οικογένεια μου, έχω τα παιδιά μου και εργάζομαι ως ηχολήπτης(Την ώρα που τον πήρα τηλέφωνο ήταν και τα παιδιά του δίπλα και σε κάποια στιγμή μου λέει κάτσε να πάρω τα μωρά από την κουζίνα. Η απάντηση τους? Δεν είμαστε μωρά ,είμαστε κοπέλες…Εκείνος χαμογελώντας απαντάει:Ναι βρε μεγαλοκοπέλες είστε). Οπότε μπορείς να πεις ότι τα κατάφερα αν και όχι όπως ακριβώς θα ΄θελα .Πάντως η μαμά μουσική είναι αυτή που με ταΐζει ακόμα….

10-Θελω με λιγότερες από 5 λέξεις να μου σχολιάσεις τις ακόλουθες μπάντες:

Vice Human: Πολύ καλοί φίλοι
Sarissa: Πολύ καλή προσπάθεια
Northwind: Οι δεύτεροι Βόρειοι που έκαναν την επιθυμία τους πραγματικότητα
Spitfire: Η περισσότερο εξελίξιμη προσπάθεια
Rust: Ιδεολόγοι
Vavel: χμ…Η μισή μου ζωή

11-Έχω ακούσει ότι υπάρχουν κάποια ανέκδοτα κομμάτια. Πρόκειται ποτέ να δουν το φως της δημοσιότητας?

Πριν από αρκετά χρόνια είχα έρθει σε επαφή με έναν φανατικό οπαδό της μπάντας ο οποίος μπήκε στον κόπο να αγοράσει εξ ολοκλήρου τα πνευματικά δικαιώματα και των δύο δίσκων. Ύστερα απ’ αυτό υπήρχε και η σκέψη να κυκλοφορήσει και ένας δίσκος με ανέκδοτα κομμάτια. Η συνεργασία αυτή δεν καρποφόρησε αλλά δεν αποκλείω το ενδεχόμενο να συμβεί κάτι τέτοιο στο μέλλον.
Πρέπει να σου αναφέρω ότι τα ακυκλοφορητα κομμάτια βρίσκονται σε οικτρή κατάσταση, ηχογραφημένα σε δικό μας στούντιο αλλά όπως και να ‘χει , έχουν τη δική τους αξία….

12-Παρακολουθείς ακόμα την ελληνική σκηνή και αν ναι έχεις ξεχωρίσει κάποιο συγκρότημα?


Βεβαίως και την παρακολουθώ ακόμα αλλά η άποψή μου είναι ότι τα πράγματα έχουν ξεφύγει. Ο σκληρός ήχος έχει γίνει περισσότερο τεχνικός. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί καλοί μουσικοί αλλά οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι παρεξηγημένοι. Οι τρεις νότες έχουν γίνει πλέον σαράντα τρεις, Πλέον οι Έλληνες μουσικοί βάζουν μπροστά την παικτική του ικανότητα αφήνοντας πίσω την ουσία. Έχουν χαθεί η ουσία και το συναίσθημα πια.
Οι νέοι μουσικοί σήμερα έχουν περισσότερες ανοιχτές πόρτες απ’ ότι εμείς την δεκαετία του ’80. Σήμερα υπάρχουν τα ιδιωτικά κανάλια τα οποία αποτελούν από μόνα τους μια ανοιχτή πόρτα. Το μόνο που χρειάζεται ένα γκρουπ σήμερα είναι διασυνδέσεις και το κατάλληλο feeling.
13-Η γνώμη σου για το download και γιατί πιστεύεις ότι η σκηνή μας ακολούθησε χνάρια black-death metal και όχι κλασσικού heavy? Εννέα στις δέκα μπάντες καταπιάνονται με αυτά τα δύο είδη και τα παρακλάδια τους.

Πολλοί πιστεύουν ότι το download είναι η εξέλιξη της μουσικής. Εγώ όμως δεν το βλέπω έτσι. Στιχουργικά-θεματολογικά αυτά τα δυο είδη δεν διαφοροποιούνται από το κλασσικό metal. Η μουσική είναι αυτή που έχει ξεφύγει σε τρελές ταχύτητες, ατελείωτα riffs, υψηλά beat και αυτό ίσως να χαροποιεί τους σημερινούς νέους. Δεν πιστεύω ότι αυτή είναι καλή εξέλιξη. Πιστεύω ότι τα είδη θα επαναπροσδιορισθούν και ο κλασσικός ήχος θα επιστρέψει, μπορεί σήμερα ,μπορεί σε εξήντα χρόνια.
Οι δισκογραφικές εταιρίες, ως γνωστόν, παίζουν τα δικά τους παιχνίδια. Προσπαθούν να προωθήσουν νέα πράγματα και φυσικά επιτυγχάνουν το σκοπό τους καθώς έχουν στις τάξεις τους τα σημαντικότερα όπλα-μέσα, τις μπάντες. Το θέμα είναι ο κόσμος… Για παράδειγμα εμείς στη Θεσσαλονίκη δεν αποδεχτήκαμε το metal. Υπάρχουν ακόμα χώροι που ανθούν η jazz, το rock, τα blues. Δεν μπορώ να το προσδιορίσω ακριβώς αλλά πιστεύω ότι εμείς στη Θεσσαλονίκη είμαστε πιο εκλεκτικοί, ίσως πιο ψαγμένοι. Αν κάποιος είναι εδώ καλός, είναι παντού καλός. Σε αυτό βοηθάει και η μικρή απόσταση που υπάρχει μεταξύ των Clubs,και ως αποτέλεσμα δεν χάνεται η ουσία αυτών των χώρων .Στην Αθήνα χρειάζεσαι αρκετή ώρα για να φτάσεις από το ένα club στο άλλο και ως αποτέλεσμα χάνεται όπως προανέφερα η ουσία της μουσικής.
Στην Αθήνα τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Υπάρχουν περισσότερες ραδιοφωνικές εκπομπές, τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες και περιοδικά. Στη Θεσσαλονίκη τα μοναδικά κανάλια που υπάρχουν είναι η ΕΡΤ3 και το διαφημιστικό κανάλι ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV.

*Αυτά ειπώθηκαν κατά προσέγγιση στην συνομιλία μου με τον τραγουδιστή του γκρουπ ,τον οποίο ευχαριστώ θερμά για την παραχώρηση της συνέντευξης..

Grim Reaper-Review-

Η αναμονή πριν από το μεγάλο αυτό συναυλιακό γεγονός ήταν μεγάλη.Αφενός ο χώρος ο οποίος δεν μας προδιέθεται για καλές ηχητικές επιδόσεις και αφετέρου η σκέψη πως ηχούν οι Reaper υστερα από τόσα χρόνια απουσίας από τα μουσικά δρώμενα.Τα support groups μας καλησπέρισαν οσο το δυνατόν καλύτερα μπορούσαν αφήνωντας μας όμως ανάμικτες εντυπώσεις.Πως γίνεται μια μπάντα thrash-death να μας αποχαιρετά πριν μπει το μεγάλο όνομα?Οχι οτι τα παιδιά έπαιξαν άσχημα ,αλλά σίγουρα δεν ήταν ο καλύτερος συνδυασμός.Αναλυτικότερα...

Crimson fire:Είχα ακούσει το ντέμο πριν από λίγο καιρό και είχα ενθουσιαστεί πάρα πολύ με την μπάντα αυτή.Παίζουν κλασσικό χέβι μέταλ,παλιομοδίτικο αλλά πιασάρικο.Ειδικά το ομότιτλο τα σπάει.Κρίμα όμως που όταν κατέφθασα στο κλαμπ η μπάντα αποχαιρετούσε τον κόσμο με το συγκεκριμένο κομμάτι και δεν μπόρεσα να βγάλω πολλά συμπεράσματα.Ενα πάντως είναι σίγουρο.Ο τραγουδιστής χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμη..Παρόλα αυτα αποτέλεσαν και την μοναδίκη μπαντα από όσες εμφανίστηκαν εκείνη την βραδυά που κολλούσε με τους Reaper.

Steamroller Assault:Παλιά καραβάνα στο χώρο οι Αθηναίοι metallers που έπαιξαν κομμάτια και από τους δυο δίσκους τους προσφέροντας μας ενα αν μη τι αλλο ευχάριστο 45λεπτο.Με πολύ καλά φωνητικά και εξαιρετικό κιθαριστικό δίδυμο κατάφεραν να εντυπωσιάσουν και κατ'εμέ ήταν και το καλύτερο support της βραδυάς.

Benefactor Decease:Τα παιδιά βγήκαν,έκαναν την πλάκα τους,υμνησαν τους ήρωες τους(Death Angel,Deicide κλπ)και ένιωσαν για λίγο σταρς.Παίζουν ενα μίγμα thrash-death με brutal μα πολύ brutal γυναικεία φωνητικά στυλ Mortal Torment.Δεν έπαιξαν άσχημα αλλά πρέπει να το πάρουν στα σοβαρά αν θέλουν να έχουν μέλλον.

Και φτάσαμε στους headliners:
Grim Reaper
Τα χρόνια έχουν περάσει όμως ο Steve Grimmet παραμένει άρχοντας.Μην περιμένετε ότι έβγαζε της ψιλές που ακούγαμε στα αλμπουμ αλλά ακόμα το λέει η περδικούλα του.Πλαισιωμένος απο τους Lionsheart εκανε οτι μπορούσε για να μας ευχαριστήσει που ήρθαμε στην συναυλία.Χαμός στο See you In Hell οπου λόγω απουσίας οποιασδήποτε μπάρας οι οπαδοί έγιναν ενα κουβάρι και ανέβηκαν στην σκηνή..Τι να πω...Πάντως ο Grimmet κατάφερε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και με το παράπάνω.

Setlist:τυχαία σειρα:
Rock You to Hell
Waysted love
Liar
Wrath of the ripper
Fear no Evil
Matter of time
Lust for freedom
Portraits
*
Night of the Vampire
See you in Hell
*
-Στα παρασκήνια ο Steve Grimmet μου εξήγησε οτι η κομματάρα Show must go on δεν έχει παιχτεί ποτε ζωντανά εκτός άπο την περιοδεία Helloween-Armored Saint-Grim Reaper καθότι ποτέ δεν μπόρεσε να το τραγουδήσει με το κατάλληλο emotion οπως μου δήλωσε χαρακτηριστικά.
-Η διοργάνωση κρίνεται επιτυχημένη από όλες τις πλευρές.

Album of the Year

Καλη χρονιά Μεταλλάδες!Καλύτερο άλμπουμ του 2008?Με το τέλος της τρέχουσας ψηφοφορίας θα ψηφίσει ο καθένας από εσάς οποιο άλμπουμ θεωρεί ως το καλύτερο της πρωηγούμενης πλέον χρονιάς.Παρόλα αυτα εγώ θα ΄θελα να παρουσιάσω το άλμπουμ που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση και αυτό δεν είναι άλλο από το ακόλουθο.





SEPTIC FLESH-THE COMMUNION



Οταν οι Septic Flesh ανακοίνωσαν πριν 2 χρόνια την επανένωση τους αρχικά φοβήθηκα,πίστευα οτι δεν θα μπορούσαν να βγάλουν έναν αντάξιο διάδοχο των επιτευγμάτων τους.Ο Seth κατάφερε να με διαψεύσει βγάζοντας έναν από τους καλύτερους δίσκους που ξεχειλίζει από brutality και μελωδία.Τα καθαρά φωνητικά έχουν μειωθεί στο ελάχιστο αλλά παρόλα αυτά με το πρώτο άκουσμα του δίσκου καταλαβαίνεις οτι περι Septic flesh ο λόγος.Ο Σπύρος Αντωνίου είναι εκεί όπως και όλη η παρέα που αγαπήσαμε.Μπορεί να μην είναι το καλύτερο άλμπουμ της μπάντας αλλά στην τρέχουσα περίοδο,οπου για να είμαι ειλικρινής δεν άκουσα πολλά αλμπουμ αυτό είναι από τα λίγα που ξεχώρισα.



*Τα άλλα 2 αλμπουμ που ξεχώρισα:

Battleroar-To Death and Beyond

Grand Magus - Iron Will

**Μείνετε συντονισμένοι , έπεται συνεντευξη με μία από τις ιστορικότερες ελληνικές μπάντες των 80s

Grim Reaper live

Οσοι πιστοί προσέλθετε!Οι βετεράνοι Nwobhm/heavy metallers επιστρέφουν στην Ελλάδα ύστερα από ένα διάστημα δύο ετών για να μας λιθοβολήσουν με τους ύμνους τους.Dead on Arrival,See you in Hell,Show must go on,Rock you to hell είναι μερικα μόνο από τα κομμάτια που θα παίξουν οι Αγγλοι θρύλοι επι σκηνής.Εχοντας τρία αλμπουμ στο ενεργητικό τους θα μας προσφέρουν ένα χορταστικό θέαμα μιας και δεν είναι καθημερινό φαινόμενο να βλέπεις συγκροτήματα τέτοιου βεληνεκούς στην χώρα μας.Steve Grimmet...We ll see you in Hell!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Συγκρότημα/τα: Grim Reaper, Benefactor Decease, Steamroller Assault, Crimson FireΗμερομηνία: 23/1 (Παρασκευή)Πόλη: ΑθήναΧώρος: On StageΔιεύθυνση: Κοδρικτώνος 54-56Τηλέφωνο: -Τιμή εισιτηρίου: 15/17 eΏρα έναρξης: 19:30Προπώληση: Ξήγας, Eat Metal Records, Sirens Records, No RemorseΔιοργάνωση: -

The years of deacy

Ποτέ μου δεν έκρυψα οτι είμαι μέγας οπαδός του thrash metal,ενός ιδιώματος που αγάπησα να μισώ.Από νωρίς εντρύφησα στο συγκεκριμένο είδος και μπορώ να δηλώσω με μεγάλη χαρά οτι αυτός ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασα ποτέ μου.Αυτή η κατατονία που απέπνεε το εξώφυλλο όσο και ο τίτλος του συγκεκριμένου άλμπουμ με έκαναν να στρεψω το βλέμμα μου πάνω στην τιμή και να οδηγηθώ στο ταμείο.Πέρασα με ένα fast forward ολόκληρο το αλμπουμ ακούγωντας μόνο τα πρώτα δευτερόλεπτα των κομματιών μέχρι που έφτασα στο πρότελευταιο κομμάτι.Εκεί έμεινα,δεν είχα ακούσει ποτέ ξανά metal γενικότερα και δει metal μπαλάντα.Ετσι ξεκινούσε,με μία αργόσυρτη μελωδία που σιγά-σιγά αποκάλυπτε το μεγαλείο του κομματιού.Δεν είχα ποτέ ακούσει τόσο άθλια(δεν είχα ακούσει ποτέ τέτοια μουσική παρεπιπτόντως)φωνητικά αλλά με τις μέρες να περνούν τα λάτρεψα τόσο που έσπευσα να αγοράσω και άλλα δείγματα γραφής τους.Μεγαλώνοντας (λίγο) κατάλαβα οτι αυτό το άλμπουμ σημάδεψε τα μαθητικά μου χρόνια και όσο και αν αγάπησα το ''Horroscope''(το κατά πολλούς κορυφαίο άλμπουμ των Αμερικανών θρύλων)ποτέ στο μυαλό μου δεν το έβαλα πιο πάνω από το αναφερόμενο.Με τον καιρό έμαθα τα κομμάτια του δίσκου τα οποία ξετυλίγονταν μπροστά στα μάτια μου χωρίς σταματημό,και άλλαξα κατευθείαν άποψη για την μουσική αυτή.Αρχισα να την αγαπώ και είμαι σίγουρος οτι αυτη θα είναι η αιώνια ερωμένη μου.Αλλοι ξεκίνησαν με Maiden-Metallica-Sabbath,εγώ προτίμησα να κάνω την αρχή με Overkill.Πιστεύω άξιζε...Μόνο με ένα άλμπουμ μπορώ να συγκρίνω το ''Years of Decay",και αυτό δεν είναι άλλο από το κομψοτέχνημα των Sabbat που ακούει στο όνομα ''Dreamweaver''.Οσο διαφορετικά και αν φαντάζουν στον καθένα τόσο άρρηκτα συνδεδεμένα είναι στο μυαλό μου....Elimination!!!