Συνέντευξη με τον Παύλο Γαβριηλίδη -VAVEL-

Είμαι μόνο 19 χρονών ,δεν μεγάλωσα με Maiden,Metallica,Judas Priest προτίμησα την ενχώρια μουσική σκηνή με τους Vavel ,Spitfire,Crush,Mystery, Rust, Vice Human. Αυτές οι μπάντες και περισσότερο η πρώτη σημάδεψε την εφηβεία μου. Βρήκα σε αυτή την μπάντα μια στέγη, ένα καταφύγιο ,η μουσική τους μίλησε κατευθείαν στην καρδιά μου. Τους έμαθα πριν από 4 χρόνια ,δεν τους έχω δει ζωντανά ποτέ αλλά μακάρι να έρθει η στιγμή που θα τους σφίξω το χέρι έναν προς έναν. Κατάφερα και βρήκα τον Παύλο Γαβριηλίδη και ακολούθησε μια συνέντευξη με τον τραγουδιστή -συνθέτη- στιχουργό του γκρουπ μέσω τηλεφώνου. Η συνέντευξη δεν θα παρατεθεί αυτούσια επειδή είναι γραμμένη σε λευκές κόλλες χαρτί και τώρα ακολουθεί η αποκωδικοποίηση της…..Αφού προηγήθηκαν τα βασικά σας παραθέτω κατά προσέγγιση ότι ειπώθηκε στο τηλέφωνο.

1-Παύλο, θέλω να μου περιγράψεις τα δεδομένα για μια μπάντα που μόλις ξεκινούσε στην Θεσσαλονίκη. Πως σας υποδέχθηκαν ,ποιες οι αντιδράσεις τόσο από τον κόσμο όσο και από τις οικογένειες σας?

Καταρχάς ξεκινήσαμε το 1984,είμασταν μια πολυπληθής για εκείνη την εποχή μπάντα. Είχαμε στις τάξεις μας 2 κιθαρίστες ,μπάσο ,τύμπανα ,πλήκτρα και ήταν μία πολύ καλή εποχή να ξεκινήσουμε καθώς εκείνη την περίοδο υπήρξε άνθηση στο ενχώριο μέταλ .Όσον αφορά τις οικογένειες μας δεν είχαν κανενός από εμάς πρόβλημα, και τους ευχαριστούμε για αυτό. Ο μοναδικός τους φόβος ήταν να μην μπλέξουμε με κακές συνήθειες όπως τα ναρκωτικά. *Εκείνη την στιγμή του ανέφερα και το αλκοόλ αλλά μου είπε ότι το αλκοόλ δεν ήταν πρόβλημα καθώς με τρεις μπύρες ήταν off*.Εμείς όμως δεν είχαμε καμία σχέση με αυτά. Η πρώτη μας εμφάνιση πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια ενός διήμερου φεστιβάλ στην πλαζ της Καλαμαριάς όπου είχαν συγκεντρωθεί όλα τα γκρουπ της πόλης. Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν πολύ θετικές και μείναμε πολύ ευχαριστημένοι καθότι μόλις κατεβήκαμε από την σκηνή άρχισε ο κόσμος να μας ρωτάει που παίζουμε ,αν έχουμε δίσκο κτλ.

2-Υπήρχε ως γνωστόν αυτή η κόντρα μεταξύ Αθηνάς και Θεσσαλονίκης τόσο μέσα στα γήπεδα όσο και στις συναυλίες .Πως το εισπράξατε αυτό στις προσπάθειες συμφιλίωσης των δύο πόλεων στα live με τους Rust?

H ιδέα αυτή γεννήθηκε από ανάγκη, θέλαμε να δώσουμε κάποια λύση σε αυτό το πρόβλημα .Θέλαμε να μπορεί να πάει σε μια συναυλία ένας Θεσσαλονικιός στην Αθηνά χωρίς να του κολλάνε την ταμπέλα του ΠΑΟΚΤΖΗ. Είχαν πάει κάποιοι φίλοι μου το 86 στην συναυλία των Saxon στην Αθήνα και τους κολλούσαν ταμπέλες ομάδας .Η λύση αυτή δόθηκε γιατί δεν μπορούσαν να μας αντιμετωπίζουν σαν οπαδούς μιας ομάδας. Δεν υπήρχε λόγος ,αφού η μουσική ήταν αυτή που μας ένωνε γιατί να τσακωνόμαστε?. Όλοι τα ίδια περνούσαμε . Κάναμε συναυλίες τακτικά με τους Thanatos Inc , Rust ,Vice Human και άλλους. Είχαμε συμφωνήσει να έρχονται εκείνοι με δικά τους έξοδα στην Θεσσαλονίκη και εμείς με δικά μας στην Αθήνα. Εκείνοι θα ήταν το πρώτο όνομα στην Αθήνα και εμείς το πρώτο στην Θεσσαλονίκη. Οι διαφήμιση γινόταν από τον τότε περιοδικό τύπο.

3-Από ότι έχω ακούσει ήσασταν ένα βήμα πριν την υπογραφή συμβολαίου με μεγάλη εταιρεία του εξωτερικού. Τι πήγε στραβά?

Αυτή η κίνηση έγινε τα Χριστούγεννα του 1991-1992.Απο την στιγμή που ιδρυθήκαμε απώτερος στόχος μας ήταν ένα συμβόλαιο με εταιρεία του εξωτερικού .Θέλαμε να ζήσουμε από την μουσική μας και θέλαμε να ζήσουμε στο εξωτερικό από την μουσική μας. Έτσι ξεκινήσαμε αρχικά από την Ολλανδία και εν συνεχεία την Γερμανία την αναζήτηση δισκογραφικής στέγης. Βέβαια πέσαμε πάνω σε άσχημη χρονική περίοδο .Τα Χριστούγεννα των Γερμανών είναι κάτι σαν το δικό μας καλοκαίρι ,διότι εκείνοι ως γνωστόν δεν έχουν καλοκαίρι .Όποτε όπως καταλαβαίνει βρήκαμε μια πόλη άδεια. Καταφέραμε και ήρθαμε σε επαφή με τον τότε μάνατζερ των Scorpions,Uli Dietrich,και με την εταιρεία Roadrunner αλλά δυστυχώς μας ζήτησε να μείνουμε στο εξωτερικό μόνιμα κάτι το οποίο ήταν πολύ δύσκολο. Για να γίνει αυτό έπρεπε να έχουμε χρήματα και χρόνο, εμείς όμως είχαμε άφθονο από το δεύτερο, καθόλου όμως από το πρώτο…

4-Κοιτάζοντας τα credits παρατηρώ ότι είσαι ο μοναδικός που συμβάλλει τόσο στους στίχους όσο και στην μουσική. Με λίγα λόγια εσύ είσαι οι Vavel?

Όχι, σε καμία περίπτωση δεν ισχύει κάτι τέτοιο ,απλώς είχα κάποιες ιδέες τις οποίες εξελίξαμε με την υπόλοιπη μπάντα .Έβαλα ένα απλό λιθαράκι στο οικοδόμημα των Vavel.Να σκεφτείς μπαίναμε στο studio και ο καθένας προσέθετε την δική του πινελιά.
5-Τι άλλαξε στο δεύτερο άλμπουμ, πέρα από τα αρχικά μέλη και οι περισσότεροι το θεωρούν ένα όχι τόσο καλό άλμπουμ ,το οποίο δεν πλησιάζει την μαγεία του πρώτου?

*Καταρχάς αφού με διόρθωσε όσον αφορά την χρονολογία που βγήκε ο δίσκος 1987 και όχι 1988 η συζήτηση συνέχισε κάπως έτσι.

Ο δίσκος ηχογραφήθηκε το 1987 στην Θεσσαλονίκη και ο τίτλος του promaster ήταν Unity που συμβόλιζε την ένωση του Βορρά με τον Νότο(Αθήνα-Θεσσαλονίκη για όσους δεν μπήκαν ακόμη στο κλίμα).Το αρχικό εξώφυλλο θα περιελάμβανε δυο αλυσίδες οι οποίες θα ενώνονταν στο οπισθόφυλλο του δίσκου. Η δουλειά μας όμως αυτή δεν καρποφόρησε στην Ελλάδα και όταν τελικά κυκλοφόρησε μετονομάστηκε σε Second Death με εντελώς διαφορετικό εξώφυλλο.
Δεν άλλαξε το είδος , απλώς θέλαμε το οικοδόμημα μας να είναι πιο βατό για τον κόσμο και να αποκτήσουμε έναν δικό μας ήχο .Ως γνωστόν υπήρχαν άτομα που πήγαιναν στα live για να ξεδώσουν. Εμείς όμως δεν θέλαμε να έχουμε άτομα στα live μας για το οποία θα λειτουργούσαμε σαν JUKE BOX. Θέλαμε να είχαμε τους δικούς μας οπαδούς και τον δικό μας ήχο .Την εποχή που ήμασταν στο studio o ηχολήπτης μας-Παντελής Δελιγγιανίδης-θεώρησε αυτόν τον ήχο ως πιο βατό , θέλαμε να είχαμε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο στα live μας. Έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει μπάντα που της αρέσει να παίζει για 30 άτομα. Ήταν στόχος μας όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα.

6- Παύλο, θέλω να μου μιλήσεις για την εμφάνιση της μπάντας την Πρωτομαγιά όταν και είχε κυκλοφορήσει ο δίσκος σας
**Δεύτερο σαρδάμ καθότι η εμφάνιση τους δεν έγινε Πρωτομαγιά όπως μου εξήγησε αργότερα ,αλλά όπως και να έχει εγώ του διευκρίνισα ότι είναι η πρώτη μου συνέντευξη και ότι πέραν από τις δημοσιογραφικές μου τάσεις τον πήρα τηλέφωνο για να μάθω για την αγαπημένη μου μπάντα .Καταραμένο 1990!!!

Η συναυλία αυτή πραγματοποιήθηκε για να γιορτάσουμε έτσι την κυκλοφορία του δίσκου μας. Είχαμε πάρει το Ο.Κ από την δημαρχεία ,είχαμε στήσει σκηνικά ,στολές ,υλικά και γενικότερα ότι καλύτερο υπήρχε για εκείνη την εποχή.. Η συναυλία πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Αριστοτέλους στα πλαίσια των Γιορτών της Άνοιξης. Εκείνη την ημέρα-όχι πάντως Πρωτομαγιά- είχαν πορεία οι αναρχικοί από την Καμάρα μέχρι το Αμερικάνικο Προξενείο και θεώρησαν σκόπιμο να περάσουν μέσα από την πλατεία Αριστοτέλους την ώρα της συναυλίας. Εκείνη η εμφάνιση ήταν η καλύτερη μας εμφάνιση και πιστεύω ότι καλύτερο έχει γίνει στην Ελλάδα σε αυτή την μουσική σκηνή μέχρι και σήμερα. Απ ότι θυμάμαι εκείνη την στιγμή που εμφανίστηκαν οι αναρχικοί η συναυλία ήταν προς το τέλος της-είχαμε ακόμα 4 κομμάτια-και επέλεξαν για να κάνουν βαβούρα και σαματά να περάσουν από την πλατεία. Τελικά τα Ματ σταμάτησαν το live, παρόμοιο του οποίου δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα….

7-Υστερα από τόσα χρόνια νοιώθεις πικραμένος ,πιστεύεις ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν πάρει διαφορετική τροπή? Τι φταίει τελικά? Η Ελλάδα ,οι δισκογραφικές εταιρίες ,ή τι κατά την γνώμη σου?

Δεν νοιώθω καθόλου πικραμένος ύστερα από τόσα χρόνια ,η Ελλάδα ότι μπορούσε να κάνει ,το κάνε. Εμείς θέλαμε η μουσική μας να μιλάει σε πολύ κόσμο, διότι όπως προανέφερα δεν υπάρχει μπάντα που της αρέσει να παίζει μπροστά σε 30 άτομα. Εμείς για αυτό τον λόγο δεν θέλαμε ανεξάρτητη εταιρεία, θέλαμε η μουσική μας να απευθύνεται σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο. Ότι περνούσε από τα χέρια μας πιστεύω το κάναμε. Αυτό που χρειαζόμασταν ήταν περισσότερα και περισσότερα λεφτά αλλά δυστυχώς δεν τα είχαμε. Έπρεπε να μένουμε όλοι μαζί και να παίζουμε συνέχεια
Δεν είμαι καθόλου πικραμένος φίλε μου, όλα πήγαν όπως τα περιμέναμε και τα είχαμε σχεδιάσει. Ότι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε και εμείς ως Vavel και η Ελλάδα σαν χώρα το κάναμε. Δεν θέλαμε ποτέ να κοροϊδέψουμε τον κόσμο ούτε να τον απογοητεύσουμε .Και όλα αυτά τα καταφέραμε….

8-Η τελευταία φορά που παίξατε μαζί και αν θα υπάρξει η δυνατότητα για κάποιο reunion?

Η τελευταία μέχρι σήμερα φορά που παίξαμε μαζί ήταν στο Παρά Θιν Αλός στην Καλαμαριά το 2000-01.Καταρχάς πρέπει να σου ξεκαθαρίσω ότι κάναμε αρκετές συναυλίες δωρεάν. Καταφέραμε να βγάλουμε χρήματα όμως από τις συναυλίες μας ,λεφτά τα οποία έπαιρνε η μπάντα. Η μπάντα λειτουργούσε σαν κουμπαράς. Μαζεύαμε χρήματα και με αυτά πραγματοποιούσαμε τα ταξίδια μας τόσο στην Γερμανία όσο και στο εσωτερικό.
Πάντοτε παίζαμε ζωντανά για κάποιον λόγο. Έπρεπε να υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος για να παίξουμε. Τώρα για τον αν θα ξαναπαίξουμε μαζί αυτό θα γίνει όταν βρούμε μία παρά πολύ καλή ιδέα. Σκεφτόμαστε να διοργανώσουμε μια συναυλία για ένα μείζον πρόβλημα της εποχής μας ,την προστασία του περιβάλλοντος .Θέλουμε έτσι και εμείς ως Vavel να βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι στην προσπάθεια αυτή που γίνεται. Βέβαια δεν βιαζόμαστε, υπάρχει χρόνος. Επίσης σκεφτόμαστε σε κάποιο σημείο της συναυλίας να περάσουν όλα τα μέλη που πήραν μέρος στο οικοδόμημα των Vavel με λίγα λόγια ένα Jam-αρισμα επί σκηνής….( Έμεινα στον τόπο όταν μου το ανακοίνωσε!!!!!)

9-Τι θα ΄ήθελες να κρατήσεις από την συνολική πορεία?

Τους φίλους και τις γνώσεις που απέκτησα μέσα από την μουσική. Η μουσική στην περίπτωση μας λειτούργησε σαν ένα καράβι-μία μικρή βαρκούλα- που μας πήγε σε χώρους και μέρη που δεν είχαμε ξανάπαει. Αυτές οι αναμνήσεις είναι αξέχαστες και δεν τις αλλάζω με τίποτα. Οι φίλοι είναι σπάνιο πράγμα και χάρηκα που απέκτησα τόσους και καλούς στο ταξίδι μας αυτό.
Ακόμα και σήμερα από την μουσική ζω .Έχω φτιάξει την οικογένεια μου, έχω τα παιδιά μου και εργάζομαι ως ηχολήπτης(Την ώρα που τον πήρα τηλέφωνο ήταν και τα παιδιά του δίπλα και σε κάποια στιγμή μου λέει κάτσε να πάρω τα μωρά από την κουζίνα. Η απάντηση τους? Δεν είμαστε μωρά ,είμαστε κοπέλες…Εκείνος χαμογελώντας απαντάει:Ναι βρε μεγαλοκοπέλες είστε). Οπότε μπορείς να πεις ότι τα κατάφερα αν και όχι όπως ακριβώς θα ΄θελα .Πάντως η μαμά μουσική είναι αυτή που με ταΐζει ακόμα….

10-Θελω με λιγότερες από 5 λέξεις να μου σχολιάσεις τις ακόλουθες μπάντες:

Vice Human: Πολύ καλοί φίλοι
Sarissa: Πολύ καλή προσπάθεια
Northwind: Οι δεύτεροι Βόρειοι που έκαναν την επιθυμία τους πραγματικότητα
Spitfire: Η περισσότερο εξελίξιμη προσπάθεια
Rust: Ιδεολόγοι
Vavel: χμ…Η μισή μου ζωή

11-Έχω ακούσει ότι υπάρχουν κάποια ανέκδοτα κομμάτια. Πρόκειται ποτέ να δουν το φως της δημοσιότητας?

Πριν από αρκετά χρόνια είχα έρθει σε επαφή με έναν φανατικό οπαδό της μπάντας ο οποίος μπήκε στον κόπο να αγοράσει εξ ολοκλήρου τα πνευματικά δικαιώματα και των δύο δίσκων. Ύστερα απ’ αυτό υπήρχε και η σκέψη να κυκλοφορήσει και ένας δίσκος με ανέκδοτα κομμάτια. Η συνεργασία αυτή δεν καρποφόρησε αλλά δεν αποκλείω το ενδεχόμενο να συμβεί κάτι τέτοιο στο μέλλον.
Πρέπει να σου αναφέρω ότι τα ακυκλοφορητα κομμάτια βρίσκονται σε οικτρή κατάσταση, ηχογραφημένα σε δικό μας στούντιο αλλά όπως και να ‘χει , έχουν τη δική τους αξία….

12-Παρακολουθείς ακόμα την ελληνική σκηνή και αν ναι έχεις ξεχωρίσει κάποιο συγκρότημα?


Βεβαίως και την παρακολουθώ ακόμα αλλά η άποψή μου είναι ότι τα πράγματα έχουν ξεφύγει. Ο σκληρός ήχος έχει γίνει περισσότερο τεχνικός. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί καλοί μουσικοί αλλά οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι παρεξηγημένοι. Οι τρεις νότες έχουν γίνει πλέον σαράντα τρεις, Πλέον οι Έλληνες μουσικοί βάζουν μπροστά την παικτική του ικανότητα αφήνοντας πίσω την ουσία. Έχουν χαθεί η ουσία και το συναίσθημα πια.
Οι νέοι μουσικοί σήμερα έχουν περισσότερες ανοιχτές πόρτες απ’ ότι εμείς την δεκαετία του ’80. Σήμερα υπάρχουν τα ιδιωτικά κανάλια τα οποία αποτελούν από μόνα τους μια ανοιχτή πόρτα. Το μόνο που χρειάζεται ένα γκρουπ σήμερα είναι διασυνδέσεις και το κατάλληλο feeling.
13-Η γνώμη σου για το download και γιατί πιστεύεις ότι η σκηνή μας ακολούθησε χνάρια black-death metal και όχι κλασσικού heavy? Εννέα στις δέκα μπάντες καταπιάνονται με αυτά τα δύο είδη και τα παρακλάδια τους.

Πολλοί πιστεύουν ότι το download είναι η εξέλιξη της μουσικής. Εγώ όμως δεν το βλέπω έτσι. Στιχουργικά-θεματολογικά αυτά τα δυο είδη δεν διαφοροποιούνται από το κλασσικό metal. Η μουσική είναι αυτή που έχει ξεφύγει σε τρελές ταχύτητες, ατελείωτα riffs, υψηλά beat και αυτό ίσως να χαροποιεί τους σημερινούς νέους. Δεν πιστεύω ότι αυτή είναι καλή εξέλιξη. Πιστεύω ότι τα είδη θα επαναπροσδιορισθούν και ο κλασσικός ήχος θα επιστρέψει, μπορεί σήμερα ,μπορεί σε εξήντα χρόνια.
Οι δισκογραφικές εταιρίες, ως γνωστόν, παίζουν τα δικά τους παιχνίδια. Προσπαθούν να προωθήσουν νέα πράγματα και φυσικά επιτυγχάνουν το σκοπό τους καθώς έχουν στις τάξεις τους τα σημαντικότερα όπλα-μέσα, τις μπάντες. Το θέμα είναι ο κόσμος… Για παράδειγμα εμείς στη Θεσσαλονίκη δεν αποδεχτήκαμε το metal. Υπάρχουν ακόμα χώροι που ανθούν η jazz, το rock, τα blues. Δεν μπορώ να το προσδιορίσω ακριβώς αλλά πιστεύω ότι εμείς στη Θεσσαλονίκη είμαστε πιο εκλεκτικοί, ίσως πιο ψαγμένοι. Αν κάποιος είναι εδώ καλός, είναι παντού καλός. Σε αυτό βοηθάει και η μικρή απόσταση που υπάρχει μεταξύ των Clubs,και ως αποτέλεσμα δεν χάνεται η ουσία αυτών των χώρων .Στην Αθήνα χρειάζεσαι αρκετή ώρα για να φτάσεις από το ένα club στο άλλο και ως αποτέλεσμα χάνεται όπως προανέφερα η ουσία της μουσικής.
Στην Αθήνα τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Υπάρχουν περισσότερες ραδιοφωνικές εκπομπές, τηλεοπτικά κανάλια, εφημερίδες και περιοδικά. Στη Θεσσαλονίκη τα μοναδικά κανάλια που υπάρχουν είναι η ΕΡΤ3 και το διαφημιστικό κανάλι ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV.

*Αυτά ειπώθηκαν κατά προσέγγιση στην συνομιλία μου με τον τραγουδιστή του γκρουπ ,τον οποίο ευχαριστώ θερμά για την παραχώρηση της συνέντευξης..