Spitfire-My first attack

Πρέπει να σας γνωστοποιήσω ότι είμαι ένας μεγάλος λάτρης της ενχώριας μουσικής σκηνής και δεν θα μπορούσα να μην ξεκινήσω την αναφορά μου από την πλέον επιτυχημένη ελληνική μπάντα ,Spitfire.H ιστορία τους είναι πάνω κάτω γνωστή. Μια σπίθα φωτιάς που δυστυχώς όμως έσβησε πολύ γρήγορα. Μια μεγάλη καριέρα που ξανοίχτηκε πολύ γρήγορα...αποδείχτηκε όμως σύντομη.....Ακούγοντας ξανά το First Attack μου έρχεται μια σκέψη στο μυαλό.....αριστούργημα...αμέσως επόμενη.....Να βρω τους ιθύνοντες αυτού του άλμπουμ. Ξεκινώντας από τα credits του άλμπουμ αναζητώ ένα προς ένα τα μέλη της μπάντας...Ο μόνος που βρήκα ήταν ο Ηλίας Λογγινίδης -κιθάρα...,ο οποίος με άκουσε με μεγάλη χαρά και οφείλω να ομολογήσω πως δεν το περίμενα....Πως θα ένιωθες εσύ εάν μετά από 22 χρόνια σε έπαιρνε ένας 18χρονος να σου εξυμνήσει το παρελθόν....?Με αυτά και με εκείνα ο Ηλίας μου υπέδειξε το σπίτι του Ντίνου Κωστάκη αλλά με προειδοποίησε ότι θα είναι δύσκολη ι συνάντηση μου με τον τραγουδιστή ....Και αυτό επειδή ο Άτυχος Ντίνος Κωστάκης έχει μείνει ανάπηρος εξαιτίας ενός ατυχήματος που έλαβε χώρα λίγο μετά τις ηχογραφήσεις του θρυλικού άλμπουμ...Η πρώτη κίνηση μου προκείμενου να μην φέρω τον άνθρωπο σε δύσκολη θέση να γράψω ένα γράμμα...και αυτό έκανα...Με συνοδοιπόρο την ελπίδα ότι θα βρω μια ανταπόκριση στο πρόσωπο του τραγουδιστή που τόσο λάτρεψα βρέθηκα ένα κυριακάτικο μεσημέρι έξω από το σπίτι του με σκοπό να του το παραδώσω ανά χείρας .Νόμιζα ότι μοναδικό εμπόδιο ήταν η πόρτα του σπιτιού του αλλά το μόνο εμπόδιο ήταν οι φωνές της μητέρας του την ώρα που άνοιξε την πόρτα. Δεν κατάλαβα ποτέ το γιατί .Εγώ απλώς έγραψα κάτι για τον άνθρωπο που σημάδεψε την εφηβεία μου...Αλλά καθιζόμενος σε ένα παγκάκι με το βλέμμα της απογοήτευσης κατάλαβα ότι κάποια πράγματα είναι εφικτά ,άλλα όχι....Και λένε ότι κάποιες φορές όταν θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν σε βοηθάει...Αυτό περιμένω.....Μπορεί να έρθει κάποτε η στιγμή μπορεί όμως και όχι...Αλλά αυτό που μου έμεινε είναι η συνολική προσπάθεια που για μένα ήταν υπέρβαση......